Ένας ζητιάνος καθόταν στην ίδια γωνία του ίδιου δρόμου για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Κάποια μέρα πέρασε από κει ένας ξένος. ” Έχεις κανένα ευρώ να μου δώσεις;” μουρμούρισε μηχανικά ο ζητιάνος απλώνοντας μηχανικά το παλιό, φθαρμένο του καπέλο. “Δεν έχω τίποτα να σου δώσω”, είπε ο ξένος, “αλλά πες μου, τι ειν’ αυτό που κάθεσαι επάνω του;” “Τίποτα”, αποκρίθηκε ο ζητιάνος.”Ένα παλιό κουτί. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου κάθομαι επάνω του”. “Κοίταξες ποτέ μέσα στο κουτί;” ρώτησε ο ξένος. “Όχι”, είπε ο ζητιάνος. “Τι νόημα θα είχε; Δεν έχει τίποτα μέσα”. “Για ρίξε μια ματιά”, επέμεινε ο ξένος.
Ο ζητιάνος κατάφερε με δυσκολία να ανοίξει το καπάκι. Μην πιστεύοντας στα μάτια του, κατάπληκτος και ενθουσιασμένος, είδε ότι το κουτί ήταν γεμάτο χρυσάφι.
Κατά έναν τρόπο, όλοι μας είμαστε ζητιάνοι. Ζητάμε αγάπη, συμπόνοια, αλληλεγγύη, τρυφερότητα, κατανόηση από τους άλλους και το μόνο που παίρνουμε είναι αυτά τα λίγα που περισσεύουν στον καθένα. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν αισθανόμαστε πλήρεις και ποτέ δεν σταματάμε να ζητιανεύουμε.
Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που εμείς καθόμαστε στο μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.
Όποιος δεν θέλει να είναι ζητιάνος ξέρει που να ψάξει. Ξέρει ότι την αγάπη, τη συμπόνοια, την τρυφερότητα και την κατανόηση μπορεί να την προσφέρει ο ίδιος απλόχερα στον εαυτό του, σε όση αφθονία θέλει. Και όταν τα δώσει σε αφθονία στον εαυτό του, τότε θα παρατηρήσει ότι ο καθένας έχει τη δική του αφθονία. Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να δίνει από τη δική του δημιουργώντας όλοι και πιο ανήμπορους, εξαρτημένους ανθρώπους, όλο και περισσότερους ζητιάνους που θα ικανοποιούνται μόνο προσωρινά, θα επιχειρήσει να τους δείξει τον δικό τους θησαυρό.
– Γίνε εσύ ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελες να περάσεις μαζί του την υπόλοιπη ζωή σου – και θα βρεις το άλλο σου μισό!
– Γίνε εσύ ο καλύτερός σου φίλος –και θα έχεις πολλές κι αληθινές φιλίες!
– Γίνε εσύ ο καλύτερος γονιός σου και το καλύτερό παιδί σου – και θα γίνεις υπερήφανος και καταξιωμένος!
– Γίνε ΕΣΎ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο – και θα δεις μια ιδανική κοινωνία να δημιουργείται!
Ας μας βάλει σε σκέψεις αυτή η μικρή ιστορία και ας αρχίσουμε να αλλάζουμε μέσα μας για να αλλάξει και η κοινωνία μας. Όπως λέει και η γνωστή παροιμία «Δεν μπορείς να μπορείς το ψωμί σου νε τους άλλους αν η κοιλία σου είναι πεινασμένη και άδεια». Ξεκίνησε να αλλάζετε μέσα σας και θα εκπλαγείτε πόσο εντυπωσιακά θα αλλάζουν όλα γύρω σας.
Προσοχή η αλλαγή προϋποθέτει ότι θα ξεβολευτείς και όσα θεωρείς δεδομένα θα αλλάζουν, πολύ δεν αντέχουν την περίοδο της αλλαγής και εγκαταλείπουν την προσπάθεια στην μέση χωρίς να απολαμβάνουν πότε τα ωφέλη της αλλαγής. Το κλειδί της επιτυχίας είναι να αλλάξεις από μέσα και να μην φοβηθείς να φτάσεις μέχρι το τέλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου