Πως αντιμετωπίζουμε τον έρωτα όσο μεγαλώνουμε

                                           

Oι εφηβικοί έρωτες λένε πως  είναι πάντα πιο έντονοι και δυνατοί. Άλλωστε νιότη κι έρωτας στην τέχνη πάνε μαζί, εδώ κι αιώνες. Επικρατεί η άποψη ότι   ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει, σταματάει να έχει το νεανικό του αυθορμητισμό, σκληραίνει, δυναμώνει, κλαίει λιγότερο και θέτει τον έρωτα ως ζήτημα δευτερευούσης σημασίας στη ζωή του. H αλήθεια είναι πως όσο πιο έντονα τα αισθήματα, τόσο πιο δύσκολος κι ο χωρισμός . Σε  νεαρή ηλικία λόγω των ορμονών μας ζούμε την κάθε  στιγμή πιο  έντονα  από τους  ενήλικες  δηλαδή  άνω των 30 ..  Είμαστε σε θέση να ξέρουμε τι πραγματικά είναι ο έρωτας κι η αγάπη σε μια τόσο νεαρή ηλικία ή απλώς  νομίζουμε πως ξέρουμε; Μπορεί να δραματοποιούμε καταστάσεις γιατί στα 16 έχουμε ανάγκη  για  να πούμε ότι ζούμε και  εμείς, μια και τίποτα άλλο δε μας απασχολεί πέρα από το διαγώνισμα της επόμενης μέρας και τον έρωτα; Η εμπειρία μου αποδεικνύει πως έαν είσαι μικρός ή μεγάλος,  εάν ξέρεις  να αγαπάς και δεν είσαι αναίσθητος άνθρωπος,  είναι σχεδόν το ίδιο, άλλα  όταν είσαι μικρός υποφέρεις περισσότερο, γιατί είναι η πρώτη φορά ...  αλλά δεν είμαι και απόλυτος...  Όσο πιο πίσω γυρίσουμε το χρόνο, θυμάμαι να έχω τη δύναμη να απομακρύνομαι απ’ ό,τι θεωρούσα πως θα μπορούσε να μου κάνει κακό και σταματούσα. Από μία ηλικία και μετά, νιώθεις το χρόνο να σε στριμώχνει. Κάθε λεπτό που ζεις, συνειδητοποιείς πόσο πολύτιμο είναι και θες να το μοιραστείς με τους κατάλληλους ανθρώπους. Ψάχνεις μόνο την ουσία και σιχαίνεσαι τα εφήμερα. Αφήνεσαι σπάνια και χωρίζεις πιο δύσκολα γιατί ξέρεις ΄ότι ο χρόνος σε περιορίζει και καταλαβαίνεις και πόσο μικρή  είναι η ζωή.... Λες πιο δύσκολα    «σ’ αγαπώ» και «χωρίζω» όσο μεγαλώνεις γατί πλέον ξέρεις τη βαρύτητά τους. Ξέρεις τι σημαίνουν για τον άλλο που έχεις απέναντί σου και πόσο θα του κοστίσουν.Ξέρεις πως πλέον έχεις ξοδέψει  αρκετό χρόνο με λάθος  ανθρώπους αρκετά και δεν έχεις τα συναισθηματικά αποθέματα . Δεν μπορείς να πατήσεις εύκολα το restart. Κάθε χωρισμός σε φθείρει, σε κουράζει, σε κρατάει πίσω και σου δημιουργεί και κόμπλεξ που μερικές φορές τα μεταφέρεις στην επόμενη σχέση... Πλέον με αυτόν τον άνθρωπο μοιράζεσαι το σπίτι σου, το κρεβάτι, τον καναπέ, τη ζωή σου, δεν τον βλέπεις απλά λίγες ώρες το βράδυ ή όταν πάτε εκδρομή. Επενδύεις και κάνεις ουσιαστικά όνειρα. .. Σκέφτεσαι υποσυνείδητα μια οικογένεια ή έστω να γεράσετε μαζί.  Δουλεύεις και διαχειρίζεσαι τα οικονομικά σου έτσι ώστε να έχετε μια καλή κοινή ζωή, να την απολαμβάνετε μαζί. Το σεξ δεν είναι πλέον μονάχα μια επαφή αλλά κι ένα σημείο ένωσης με τον άνθρωπό σου. Μοιράζεστε πάθη κι επιθυμίες. Δεν έχουμε χρόνο πια  εφήμερες σχέσεις . Γιατί έχουμε περισσότερη ανάγκη ο ένας τον άλλο, γιατί φοβόμαστε ότι  ο χρόνος φεύγει σαν νεράκι και δεν γυρίζει πίσω ή γινόμαστε πιο ευαίσθητοι και πιο συνειδητοποιημένοι. Ο πόνος για τον έρωτα  τι  μικρός σε ηλικία  , τι μεγάλος να  είσαι, δεν παύει  να είναι πόνος . Δεν  πονάμε πιο πολύ όσο μεγαλώνουμε  αλλά θυμώνουμε πιο πολύ  για την  βλακεία μας  που ξοδεύουμε χρόνο από την ζωή  μας  με λάθος  ανθρώπους ....Βεβαία οι λάθος  ανθρωποι μας οδηγούν στον σωστό άνθρωπό που  έχουμε  μπροστά  μας  και πότε δεν βλέπουμε ......Βέβαια  αυτή  είναι μια άποψη  και  μπορεί  όλα  αυτά να αποδειχθούν σωστά  ή λάθος στο μέλλον αλλά μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείται  την κριτική  σας σκέψη.

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot